EEN LEVENSREIS
DOOR WOORDEN
EN LIEDJES – VAN
DUISTERNIS EN
VREUGDE
Hans Dorrestijn is een Nederlandse cabaretier, schrijver en tekstschrijver. Hij is geboren op 16 juni 1940 in Ede. Hij studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam en werd als cabaretier bekend door zijn grappige en ontroerende liedjes. Dorrestijn heeft ook boeken geschreven over zijn eigen leven, waarin hij openhartig praat over zijn worstelingen met depressies en verslavingen. Daarnaast koestert hij niet alleen een grote liefde voor vogels, maar beschikt hij ook over zoveel kennis van deze dieren dat hij verschillende boeken over vogels op zijn naam heeft staan.
Jeugd
Dorrestijn groeide op in een gezin met vier kinderen. Zijn vader was katholiek en bakker van beroep. Zijn moeder was een boerendochter uit een protestants milieu. Dorrestijn beschrijft zijn jeugd als eenzaam en somber. Zijn vader zat in het verzet tijdens de Tweede Wereldoorlog. Als gevolg daarvan belandde zijn vader in concentratiekamp Kamp Amersfoort, waar hij werd geëxecuteerd. Dorrestijn heeft zelf nooit veel over zijn vader gehoord of geweten en had tijdens zijn jeugd vooral te maken met zijn stiefvader, die een overheersende en gewelddadig persoon was. Hoewel Dorrestijn lange tijd last had van de schadelijke invloed die zijn agressieve stiefvader op zijn jeugd heeft gehad, besloot hij uiteindelijk om de verantwoordelijkheid voor zijn leven in eigen hand te nemen.
‘’Ik heb vroeger wel eens medelijden proberen op te wekken bij vrouwen door over mijn slechte jeugd te praten, nu heb ik geen behoefte meer om daarover te spreken. Ik ben blij dat ik een goede band met mijn moeder heb.’’
Dorrestijn is niet langer boos of verdrietig over zijn jeugd en geeft aan dat het gedrag van zijn stiefvader uit het verleden geen invloed meer heeft op zijn huidige leven.
Cabaret
In zijn jeugd had Dorrestijn al interesse in schrijven en poëzie en schreef hij al gedichten en verhalen. Na zijn middelbare school studeerde Dorrestijn Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam. Tijdens zijn studie begon Dorrestijn zich steeds meer te interesseren voor cabaret en theater. Hij sloot zich aan bij studententoneelgroepen en begon met het schrijven van cabaretteksten. In 1967 maakte hij, na zeven jaar lang als leraar op het Wagenings Lyceum les te hebben gegeven, zijn debuut als cabaretier met een bundel cabaretliedjes, genaamd ‘Als de balken gaan verzakken’. Al snel kreeg hij meer bekendheid en maakte hij naam als cabaretier en tekstschrijver. Dorrestijn begon met het schrijven van liedteksten en al snel werd hij gevraagd om teksten voor bekende artiesten te schrijven waaronder Herman van Veen, Joost Prinsen, Jenny Arean, Adèle Bloemendaal en ook voor verschillende radio- en televisieprogramma’s. Zijn teksten werden geprezen om hun poëtische en melancholische karakter.
In de jaren ’70 begon Dorrestijn zelf met cabaret. Hij werkte samen met verschillende cabaretiers en schreef meer dan vijftien theaterprogramma’s, waaronder ‘Bofkont’ in 1973. Dorrestijn speelde ook soloprogramma’s: ‘Pretpark’ (1991) ‘na regen komt Dorrestijn’ (1993) en ‘Gesmolten ijsberen’ (1995). Zijn shows werden beroemd om hun combinatie van humor en poëzie.
Boeken
Hans Dorrestijn, een veelzijdig schrijver en dichter, maakte zijn verhalendebuut met het aangrijpende ‘Met dichtgeknepen keel’ in 1978. Naast zijn werk voor volwassenen, ontplooide hij ook zijn talenten voor kinderen, waarbij hij poëzie, verhalen en romans creëerde, waaronder het liedjesboek ‘Je bent een liegbeest’ (1975), ‘Pieleman, pieleman’ (1979) en het avontuurlijke boek ‘De rooie vuurtoren’ (1981).
Het leven van Dorrestijn kende echter donkere periodes. In 1986 moest hij, worstelend met depressie, gedwongen opgenomen worden in een psychiatrische instelling. Desondanks beschouwde hij zijn roman ‘Gevaarlijke stroom’ (1992) als een mijlpaal in zijn werk, waarin hij zijn diepste gevoelens en angsten verwoordde.
In het jaar 2000 blies Hans Dorrestijn iedereen omver met zijn waanzinnige meesterwerk ‘Finale kwijting’. Hij gooide alle remmen los en vertelde rauw en eerlijk over zijn liefdesleven, de constante strijd met alcohol en de schadelijke invloed die zijn stiefvader op zijn jeugd had. Maar helaas zorgde dit boek voor flink wat gedoe. Zijn ex-vrouw voelde zich in haar goede naam aangetast en sleepte hem voor de rechter. Dorrestijn betoogde dat het boek niet bedoeld was om haar te schaden, maar eerder om inzicht te geven in de man-vrouwverhoudingen aan het einde van de twintigste eeuw.
Desondanks vond Dorrestijn de moed om zijn verhaal voort te zetten. In 2002 werd opnieuw ‘Finale kwijting’ uitgebracht, waarin hij zijn persoonlijke zoektocht naar genezing en verzoening in een hernieuwd boek tot uiting bracht.
In 2004 ontving Hans Dorrestijn een erkenning voor zijn carrière. Hij werd bekroond met de prestigieuze Gouden Harp, als eerbetoon aan zijn uitgebreide oeuvre. Deze prijs kreeg hij voor zijn veelzijdige schrijftalent en zijn vermogen om diepgevoelde emoties in woorden te vangen.
Zijn meest recente boek, ‘Wie houdt zijn hart zo vast als ik?’, gaat over zijn gedachten en gevoelens, maar ook over mensen die zich niet thuis voelen in deze tijd. Hij vindt dat de wereld te snel verandert en dat veel dingen niet meer zijn zoals vroeger.
“Het is eigenaardig, want ik besefte dat mijn leven vroeger moeilijk was, terwijl de wereld het relatief goed had. Nu, eindelijk, gaat het beter met mij, maar met wereld gaat het bergafwaarts. Door de klimaatverandering en overbevolking wordt het leven opnieuw zwaar.”
Vogels
Nico de Haan & Hans Dorrestijn
Dorrestijn heeft een grote liefde voor vogels. Voor hem zijn vogels niet zomaar dieren met vleugels. Ze geven hem inspiratie en maken hem blij. Het kijken naar vogels en het voelen van hun aanwezigheid hebben altijd veel invloed gehad op zijn leven en werk.
Dorrestijn denkt dat vogels ons laten zien dat er andere manieren van leven zijn, ver weg van alle problemen en drukte van elke dag. Voor hem zijn vogels niet alleen mooi om naar te kijken, ze hebben ook een symbolische betekenis. Ze geven hem troost en hoop in een soms sombere wereld.
Het tegenkomen van bijzondere vogelsoorten, zoals de dodaars of de boomvalk, maakt hem altijd vrolijk. Het zijn momenten waarin hij zich één voelt met de natuur om hem heen en die hem verwondert. Door naar vogels te kijken, heeft hij ook geleerd om beter naar zichzelf te kijken en te begrijpen wie hij is.
Zo was Dorrestijn ook te zien als 'Baardmannetje' in het gelijknamige tv-programma samen met Nico de Haan. Vogels hebben hem laten zien dat er meer is dan alleen maar werken. Het is belangrijk om rustig aan te doen, goed om je heen te kijken en te genieten van de mooie dingen in het leven.
Opmerkelijk voorval
In maart 1991 vond een opmerkelijk voorval plaats dat zijn carrière en leven heeft beïnvloed. Een mysterieus persoon bood hem maar liefst 4,5 miljoen gulden aan in ruil voor zijn toekomstige werk, op voorwaarde dat Dorrestijn zich terugtrok uit de publiciteit. Hoewel het aanbod verleidelijk leek, besloot Dorrestijn uiteindelijk om het af te wijzen. Het geld woog niet op tegen wat hij ervoor moest opgeven. Interessant genoeg ontdekte hij dat de persoon juist een grote fan was die wilde dat Dorrestijn doorging met schrijven en liedjes maken, maar zonder de druk van publiciteit. Toch was Dorrestijn niet bereid om deel uit te maken van een privé-kunstcollectie die pas na de dood van de anonieme persoon openbaar zou worden. Hij voelde dat de waarde van zijn werk niet opwoog tegen wat hij ervoor zou moeten opgeven.
Bron: Cultura Ede
Volgens Dorrestijn is zijn belangrijkste nalatenschap z'n eigen geschreven liedteksten. Hans Dorrestijn is een bijzondere persoonlijkheid met een indrukwekkend levenspad. Ondanks zijn haat-liefdeverhouding met het leven, beschouwt hij zichzelf als gelukkig man.